Brexit: εμφύλιος Ατλαντισμού και υπερ-καπιταλισμού στη σκιά της «Ευρωπαϊκής ‘‘Ένωσης’’» των Ναζί, του 1942. ΜΕΡΟΣ Α΄
Ο υπερ-καπιταλισμός έχει βρει τον τρόπο, ώστε με
κατάλληλα οικονομικά προϊόντα να
κερδίζει τόσο με την χρηματιστηριακή άνοδο,
όσο και με την πτώση· ακόμη και σε
μια οικονομική καταστροφή. Μόνο που σε αυτό το τραπεζικό παιχνίδι-τζόγο, υπάρχουν
και κάποιοι που είναι έτσι κι αλλιώς χαμένοι. Και αυτοί ανήκουν στα λαϊκά
στρώματα· διεθνώς.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι ο αγγλικός λαός
σπρώχτηκε μεθοδικά και χρονίως με
διάφορες τεχνικές στο να υπερψηφίσει το Brexit. Και ταυτόχρονα οι παγκόσμιοι κερδοσκόποι έκαναν
«παιχνίδι».
Από την άλλη, σε συμβολικό επίπεδο, οι Βρετανοί με την τοποθέτησή τους στο Brexit απέρριψαν τις ψεύτικες υποσχέσεις της
παγκοσμιοποίησης. Μένει να δούμε αν αυτός ο συμβολισμός θα υλοποιηθεί τελικά… Γιατί ήδη το παγκοσμιοποιημένο Σύστημα του
υπερ-καπιταλισμού κάνει εργώδεις προσπάθειες να μην ισχύσει το Brexit. Αυτό είπαν σε σχετικές δηλώσεις τους ο υπουργός
εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, και ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ταμείου
Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), Κλάους Ρέγκλινγκ.
Κάθε
πράξη προσδιορίζεται από το αποτέλεσμά της. Και το αδιάψευστο αποτέλεσμα
σήμερα είναι ότι οι
χρηματιστηριακές αγορές σε όλον τον κόσμο έχασαν το ποσό των 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στο
διάστημα 23 μέχρι 27 Ιουνίου, 2016.
Το απότομο sell-off στις μετοχές του πλανήτη έγινε κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος, αλλά και μετά το
Brexit.
Ειδικότερα, το κύριο βάρος των απωλειών
έπεσε στις ανεπτυγμένες αγορές
μετοχών όπου η αξία της πτώσης ήταν 2.8 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι αναδυόμενες αγορές έχασαν μόνο… 179 δισεκατομμύρια.
Όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα και σε
αυτή τη φάση δεν γινόταν να κερδίσουν όλοι… Γι’ αυτό σήμερα το μισό City του
Λονδίνου κλαίει και το άλλο μισό γελάει και μετράει κέρδη. Το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε σημείο του πλανήτη το
οποίο είχε εμπλακεί στον συγκεκριμένο
τζόγο. Είμαστε σίγουροι ότι στην επόμενη καλά οργανωμένη «κρίση» θα
κερδίσουν και οι σήμερα χαμένοι κερδοσκόποι.
Και αφού τα 3 χαμένα (ή κερδισμένα…) τρισεκατομμύρια αποτελούν αδιάψευστο
γεγονός, ας δούμε πολύ σύντομα μία σειρά
στοιχείων που επιβεβαιώνουν αυτόν τον εμφύλιο μέσα στις τάξεις του Ατλαντισμού
και του υπερ-καπιταλισμού.
Παραθέτουμε δώδεκα πολύ πρόσφατα
στοιχεία:
1.
Η απειλή του Ομπάμα στη Βρετανία
Στις
22 Απριλίου 2016, ο αμερικανός
πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στη συνέντευξη Τύπου με τον Πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον,
κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο είπε ότι: «σε περίπτωση Brexit οι ΗΠΑ θα δώσουν προτεραιότητα στη σύναψη της Ευρωατλαντικής
εμπορικής συμφωνίας TTIP, με την
υπόλοιπη Ε. Ε, και το Ηνωμένο Βασίλειο θα περιμένει στην ουρά τουλάχιστον για
τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, παρά την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ των δύο χωρών.»
Σημειώνουμε ότι η ευθεία και ωμή αυτή απειλή μπροστά στις
κάμερες έφερε το αντίθετο από το (φαινομενικά;…) επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το Brexit.
Κι αυτό γιατί από την ίδια μέρα
εκδηλώθηκαν έντονες αντιδράσεις σε όλη την Αγγλία. Σε κεντρικό άρθρο της Daily
Telegraph, ο Ομπάμα κατηγορήθηκε, επί λέξει, για «υποκρισία, αφού ούτε οι ΗΠΑ δε θα δέχονταν ποτέ την εκχώρηση
κυριαρχίας την οποία απαιτεί η συμμετοχή στην Ε. Ε.»
2.
Η «σύμπτηξη» του G20 σε G8, κατόπιν σε G7, και
τελικά σε G5…, και το
γερμανικό όνειρο ισχύος
Στις
27 Απριλίου 2016 ο πρόεδρος Ομπάμα σε
σύσκεψη των G5, συνάντησε τους ηγέτες των στενότερων συμμάχων των ΗΠΑ στην
Ευρώπη: τους πρωθυπουργούς Βρετανίας
και Ιταλίας, Κάμερον και Ρέντσι, τον
Γάλλο πρόεδρο Ολάντ και την
«οικοδέσποινα» Γερμανίδα καγκελάριο
Μέρκελ η οποία χαρακτήρισε αυτό το
σχήμα (G5) «ιδανικό για την ανταλλαγή απόψεων σε μείζονα θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας...» Η
συνάντηση έγινε ως προετοιμασία της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Ιούλιο, 2016,
στην Πολωνία.
Γίνεται
έτσι σαφές ότι η Γερμανία θέλει ένα πολύ κλειστό σχήμα της Δύσης –(G5). Επιδιώκει
να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τις εξασθενημένες
οικονομικά Γαλλία, Ιταλία και την απειλούμενη από τον Ομπάμα Βρετανία (ό.π.π.) (ή
οποία τελικά αποχώρησε από την Ε. Ε.) Και, εκφράζει δημόσια την επιδίωξή της να
συζητά με την Αμερική, ως το Νο 2 της Δύσης.
3.
Η Γερμανική αναίδεια Σόιμπλε στην Αμερική
Στις
3 Ιουνίου 2016, σε τηλεφωνική
επικοινωνία του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιού με τον ομόλογό του της
Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, όπως αποκαλύπτει Γερμανός κυβερνητικός αξιωματούχος, καταδεικνύεται η διαφορά των δύο χωρών στην
προσέγγιση του ελληνικού ζητήματος. Έτσι όταν ο Τ. Λιού ζητάει από τον Β.
Σόιμπλε να στηρίξει η Γερμανία την Ελλάδα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας
απαντά χαρακτηριστικά: «Δώστε και
εσείς 50 δισ για να σωθεί η Ελλάδα.» Και ο Τ. Λιού σιώπησε…
4. Η ενεργειακή
σύνδεση Γερμανίας-Ρωσίας με τους αγωγούς Νord Stream 1 και Nord Stream 2
Ο πρώτος αγωγός ήδη λειτουργεί, ενώ ο
δεύτερος «χτίζεται» τώρα.
Όταν θα ολοκληρωθεί, το 2020, θα μπορεί να ελέγχει αποφασιστικά τους αγωγούς
της Ουκρανίας και την εξ’ αυτών τροφοδοσία της Ευρώπης, πλην Γερμανίας.
Ταυτόχρονα, εάν το θελήσει η Ρωσία, θα μπορεί να πληγεί ενεργειακά και η ίδια η
Ουκρανία.
Σημειώνεται ότι ο ρωσογερμανικός αγωγός
Nord Stream 2 προχωράει παρά την λυσσώδη αντίδραση της Αμερικής.
Η Γερμανία δεν θέλει μια μεγάλη κρίση
μεταξύ Δύσης-Ρωσίας, η οποία σαφώς θα καταλήξει σε βάρος των οικονομικών της
συμφερόντων, δεδομένου ότι τα μεγάλα
γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα οφείλονται και στην ομαλή ενεργειακή ροή από τη
Ρωσία στη Γερμανία.
5.
Σήμερα η πιο σημαντική γεωπολιτική συνέπεια από την έξοδο της Βρετανίας
είναι η ενίσχυση του ρόλου και του εκτοπίσματος της Γερμανίας στην Ευρώπη. Αυτό
το ενδεχόμενο ανησυχεί πολύ τις ΗΠΑ γιατί
μπορεί να στρέψει τους Γερμανούς (ήδη στρέφονται με τους αγωγούς Nord Stream 1
και 2 που προαναφέραμε) σε μία στρατηγική
συνεργασία με τη Ρωσία, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός νέου ηγεμονικού μπλοκ στον ευρασιατικό χώρο.
Τέτοια εξέλιξη σημαίνει επαναπροσδιορισμό
των στρατηγικών συγκλίσεων των κρατών της Δυτικής Ευρώπης για πρώτη φορά μετά
τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό και οι ΗΠΑ δεν ευνοούσαν (καταρχάς…) το
σενάριο της βρετανικής εξόδου. Αντιθέτως επεδίωκαν παραμονή της Βρετανίας μέσω
της οποίας θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι δεν θα προχωρήσει γρήγορα η ευρωπαϊκή ενοποίηση και ότι το ΝΑΤΟ θα
καθορίζει την πολιτική στα θέματα ασφάλειας και άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και, κυρίως αυτό!, ήθελαν και θέλουν να καπελώσουν την όποια ευρωπαϊκή
ενοποίηση με διατλαντικές συμφωνίες, τύπου TTIP.
6.
Διπλό όχι στο ΝΑΤΟ από Γερμανία, Βουλγαρία με πρωτοφανή «αυτονόμησή» τους
Λίγες μέρες πριν ο υπουργός Εξωτερικών
της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ άσκησε κριτική! στο ΝΑΤΟ για τις διεξαγόμενες στρατιωτικές ασκήσεις οι οποίες γίνονται
στην ανατολική Ευρώπη, και το κάλεσε να
«αντικαταστήσει τις προκλητικές και πολεμοχαρείς στρατιωτικές ασκήσεις με
περισσότερο διάλογο και συνεργασία με τη Ρωσία», προσθέτοντας, ότι «καλύτερα να μη δημιουργούμε προσχήματα για να ανανεώσουμε μια
παλιά αντιπαράθεση».
Δυο μέρες πριν ακουστεί αυτή «η φωνή της λογικής» από το Βερολίνο ήρθε
και η άρνηση της Βουλγαρίας να
συμμετάσχει με το στόλο της σε δημιουργία «ειδικής ναυτικής δύναμης εντός
νατοϊκού πλαισίου, στη Μαύρη Θάλασσα, με σκοπό τη μείωση της ρωσικής επιρροής
στην περιοχή. Την πρωτοβουλία για την δημιουργία αυτού του στόλου, είπε το ΝΑΤΟ, ότι την είχαν οι: Ρουμανία,
Τουρκία… Δηλαδή, η Ρουμανία που είναι ήδη εγκλωβισμένη από τους πυρηνικούς
πυραύλους της Ρωσίας, λόγω των πρόσφατα εγκατεστημένων πυραύλων του ΝΑΤΟ στο
έδαφός της οι οποίοι στοχεύουν τη Ρωσία, και η Τουρκία, μια χώρα που εκλιπαρεί
την Ρωσία να δεχτεί τη συγγνώμη της. Ναι…
7.
Εξαγγελίες για δημοψηφίσματα σε Σκωτία, Ουγγαρία, Τσεχία, Δανία,
Ολλανδία, κ.ά.
Ειδικότερα: τις 25 Ιουνίου 2016 η πρωθυπουργός τις Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον ανακοίνωσε ότι: «πήρε την εντολή από το
Κοινοβούλιο και προχωράει σε δημοψήφισμα. Θα συστήσει επιτροπή η οποία θα
διενεργήσει δημοψήφισμα για την απόσχιση τις Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο».
Στην Ουγγαρία
το δημοψήφισμα εξαγγέλθηκε ήδη και αφορά την μετανάστευση. Στην πιθανότατη
περίπτωση που εγκριθεί από τον λαό, η Ε. «Ε.» θα πρέπει να δώσει
περισσότερες εξουσίες στα κράτη μέλη αφαιρώντας τις δικαιοδοσίες του
Βερολίνου.
Στην Τσεχία ο πρόεδρός της Μίλος Ζέμαν ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος
για την παραμονή της χώρας του ή όχι στην Ε.«Ε.» και στο ΝΑΤΟ.
Όμως, οι σοβαρότερες αντιδράσεις αναμένονται να προκύψουν από όσα θα
συμβούν σε σχέση με
το χρέος τους σε Ιταλία, Ισπανία (εδώ και αποσχιστικά
ζητήματα), όπως και στη Γαλλία.
8. Οι σχέσεις
Κάμερον-Μέρκελ δεν ήταν ποτέ καλές, παρά τις κατά καιρούς φωτογραφίες
«οικογενειακής ευτυχίας». Ο Κάμερον
αρνιόταν μέχρι την τελευταία στιγμή να στηρίξει το 2014 την υποστηριζόμενη από
το Βερολίνο υποψηφιότητα Γιουνκέρ για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής με μόνο σύμμαχο τον αμφιλεγόμενο ηγέτη της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν.
9. Ο Ντέιβιντ
Κάμερον πρώτα αποφάσισε και πραγματοποίησε το δημοψήφισμα και εκ
των υστέρων εμφανίστηκε ως υποστηρικτής τού «μένουμε στην Ε. Ε». Σημειώνεται
ότι σε όλη την σχετική εκστρατεία εξέπεμπε
αμφιλεγόμενα μηνύματα. Έτσι, έκανε λόγο για: «πρόβλημα αναβίωσης των εθνικισμών και πιθανού τρίτου παγκοσμίου
πολέμου…» Αυτό το επιχείρημα, από
όποια μεριά… κι αν λεχθεί, παραπέμπει ευθέως, στη σκοτεινή περίοδο του Β΄
Παγκοσμίου Πολέμου, στους ευρωπαϊκούς ανταγωνισμούς που προηγήθηκαν και έτσι, τελικά,
ενίσχυσε την εθνική συσπείρωση
των Βρετανών.
10.
Ο οικονομικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας.
Μεγάλες γερμανικές εταιρείες, όπως η Volkswagen και οι θυγατρικές της, και τράπεζες, όπως η κορυφαία Deutsche Bank έχουν
βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Ξαφνικά μαθαίνουμε ότι παγκοσμίως κορυφαία
αυτοκίνητα, όπως τα Audi, Porsche κ. ά. είναι ακατάλληλα να κυκλοφορούν λόγω δόλιου λογισμικού και ρύπανσης. Έτσι οι
ζημιές είναι μεγάλες. Το ίδιο και για την Deutsche Bank. Ο οίκος
πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody's
Investors Service υποβάθμισε το αξιόχρεο
των ακάλυπτων ομολόγων της Deutsche Bank στo Baa2 από Baa1. Δηλαδή, μόλις δύο
επίπεδα πάνω από το όριο της επενδυτικής διαβάθμισης σκουπίδια (junk). Ενώ
το αξιόχρεο των μακροπρόθεσμων καταθέσεών της υποβαθμίσθηκε στο Α3 από Α2.
11.
Υποβάθμιση της Ε.«Ε». από την Standard & Poor’s λόγω Brexit. Αλλά, και της
Βρετανίας από S&P και Fitch.
Οι S&P μείωσαν την πιστοληπτική
ικανότητα της Ε.«Ε.» σε AA από AA+ που ήταν έως σήμερα. Οι αναλυτές του
αμερικανικού οίκου υποστηρίζουν ότι το Brexit θα εκθέσει σε μεγαλύτερη αβεβαιότητα τις οικονομικές
άμυνες και τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της ενωμένης Ευρώπης.
Στις 27/6/2016, οι οίκοι αξιολόγησης S&P και Fitch υποβάθμισαν και το αξιόχρεο του
Ηνωμένου Βασιλείου. Η υποβάθμιση από την S&P στέρησε από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε. το τελευταίο τριπλό
Α που είχε.
12.
Ειδική συμφωνία Αγγλίας-Κίνας.
Η Μεγάλη Βρετανία έχει μακράν την πιο
μεγάλη σύγχρονη αυτοκρατορική εμπειρία. Κρατά στη συλλογική της μνήμη (στρατιωτικές) επεμβάσεις της τόσο στην
Αμερική, αλλά και στην Κίνα. Σήμερα γνωρίζει πολύ καλά τις νομισματικές επεμβάσεις που επιτελεί συνεχώς στην
κοινοπολιτεία των 53 χωρών της οποίας ηγείται. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να
αγνοήσει κανείς την Αγγλία στο παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι.
Σημειώνουμε ότι τον Απρίλιο, του 2016, δηλαδή πριν το Brexit…, η Αγγλία υπέγραψε συμφωνία με την
Κεντρική Τράπεζα Κίνας με προνομιακούς όρους και δικαιώματα βάσει των οποίων το
City θα μπορεί,
εάν το θελήσει, να μετατραπεί ακόμη και σε φορολογικό παράδεισο για την Κίνα. Έτσι, είναι βέβαιο, ότι το Λονδίνο θα χρησιμοποιήσει
την κυριαρχία του για την ανάπτυξη της
αγοράς τού Γουάν. Είναι δεδομένο ότι η χρηματοπιστωτική σταθερότητα της Κίνας
επηρεάζει τώρα –όχι στο μέλλον…– τον πλανήτη χωρίς να αναγκαστεί να
χρησιμοποιήσει τους …πυραύλους της. Και οι Άγγλοι μετέχουν από τους πρώτους,
παράλληλα με τους Ρώσους, σε αυτή τη συμμαχία, έχοντες και το ατού της
καλύτερης οικονομικής τεχνογνωσίας στον κόσμο.
Σε αντίθεση με όσα σήμερα γράφει ο
ευρωπαϊκός Τύπος, το City του Λονδίνου δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από την
Brexit. Είναι πολύ αμφίβολο αν μεσοπρόθεσμα
η λίρα θα επηρεαστεί περισσότερο από
το προοδευτικά εξασθενημένο ευρώ. Σημειώνουμε, ότι τα φορολογικά
προνόμια στο έδαφος Αγγλίας–Κοινοπολιτείας θα αφορούν στο μέλλον και σε πολίτες ή και χώρες της Ευρώπης, με
ότι αυτό θα σημαίνει για τις σχέσεις ισοτιμίας: λίρας–ευρώ.
Θυμίζουμε ότι η ισοτιμία του ευρώ
έναντι του δολαρίου ΗΠΑ ξεκίνησε, στις 4/1/1999, με 1 ευρώ ίσο με 1,1747
δολάρια. Ενώ, στις 26/10/2000 κατεγράφη η ιστορικά χαμηλότερη ισοτιμία 1 ευρώ= 0,8225 δολάρια ΗΠΑ.
Σημειώνουμε
ότι τα ρεκόρ στην οικονομία δεν σπάνε μόνο προς τα πάνω σπάνε και προς τα κάτω. Έτσι, εάν η
σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη που μοιάζει με κινούμενη άμμο δεν σταθεροποιηθεί
στο άμεσο μέλλον, (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο…) μια
πτώση του ευρώ στο όριο των 0,8225 / δολάριο ΗΠΑ ή και κάτω από αυτό δεν είναι λογικά απίθανη. Και τότε κάποιοι θα πρέπει να
ξαναδούν την θέση της βρετανικής λίρας, ως προς το ευρώ ή και το δολάριο.
Όλα όσα παραθέσαμε βασίζονται μόνο σε αδιάψευστα γεγονότα και αποδεικνύουν
μέρος… του εμφύλιου τον οποίον αναφέραμε στον τίτλο μας.
Η συνέχεια και το τέλος αυτής της μικρής μελέτης, με τα εξίσου αδιάψευστα
στοιχεία του
ναζιστικού παρελθόντος της «Ευρωπαϊκής ‘‘Ένωσης’’»
ακολουθούν στο Β΄ μέρος, βλέπε: http://hellasdiorama.blogspot.gr/2016/07/brexit-1942_56.html
Βιβλιογραφία–Πηγές:
http://www.telegraph.co.uk/news/2016/06/30/tony-blair
hints-at-role-as-brexit-negotiator-in-eu-talks-that-w/
Μωυσής Λίτσης, συλλογικό αφιέρωμα στο Brexi , εφημερίδα Ναυτεμπορική,
23/05/2016
Βλ. και επίκαιρο ρεπορτάζ, 27/6/2016, της
Nicole Bullock, στην εφημερίδα Financial Times της
Νέας Υόρκης, καθώς και σχετικές αναλύσεις των: Nikolas Colas, επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής αγορών σε
Convergex, και Michael Reilly, επικεφαλής επενδύσεων για τις μετοχές σε TCW.
