Το …απαραίτητο χρέος της Ελλάδος
Παρουσιάζονται τα αδιάψευστα στοιχεία από τις επίσημες Εισηγητικές Εκθέσεις των Προϋπολογισμών που υπάρχουν στα αρχεία της ελληνικής Βουλής.
Στη νέα «συμφωνία» της 24-25/5/2016, Ελλάδος και Ευρωπαϊκής «Ένωσης», αναγράφεται ρητά στο αγγλικό κείμενο, ότι «ρύθμιση του χρέους της Ελλάδος θα γίνει ΜΟΝΟ αν είναι απαραίτητο (if is it necessary…)». Κι αυτό θα συμβεί ΜΕΤΑ το 2018, οπότε και θα αντιμετωπιστεί ο μακροπρόθεσμος χαρακτήρας του –33 έως 50 χρόνια. Έτσι προκύπτουν κάποια συμπεράσματα:
α: η κυβέρνηση ΔΕΝ
πέτυχε τη ρύθμιση του χρέους που υποσχόταν μετά βεβαιότητας και άρα ή έλεγε
ενσυνείδητα ψέματα ή είχε (και πάλι) αυταπάτες.
β: επιβλήθηκε απόλυτα η σκληρή γραμμή Σόϊμπλε, και,
γ: στην κρισιμότατη αυτή προϋπόθεση, του «αν είναι απαραίτητο», δεν αναφέρθηκε
κανένας κυβερνητικά υπεύθυνος, αλλά ούτε ρωτήθηκαν… από κανέναν! δημοσιογράφο
οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Χουλιαράκης στη δικολαβική συνέντευξη-ποταμό
που έδωσαν στις 26/5/2016, ΕΤ1, 18.30. Μια συνέντευξη στην οποία μπήκαν τα
απολύτως «ελαστικά» όρια των επόμενων υπαναχωρήσεων-αθετήσεων της κυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα οποία θα παρουσιαστούν στο μέλλον ως οι επόμενες «αυταπάτες» –ψεύδη.
Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά.
Το χρέος της Ελλάδος οικοδομήθηκε με κτηνώδη
συνέπεια από όλους ανεξαιρέτως τους πρωθυπουργούς και τις κυβερνήσεις
της Μεταπολίτευσης. Αυτό αποδεικνύεται από τις επίσημες Εισηγητικές Εκθέσεις των Προϋπολογισμών που υπάρχουν στα
αρχεία της Βουλής, και οι οποίες επί 42 χρόνια αποσιωπούνται συστηματικά. Η ιστοσελίδα Ελλάς Διόραμα αναδημοσιεύει δειγματοληπτικά την Εισηγητική Έκθεση
Προϋπολογισμού, του έτους 1998 (Κυβέρνηση Κ. Σημίτη), (σελίδα 180) η οποία
ψηφίστηκε από την Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους.
Το ιστορικό είναι δεδομένο: Η δεύτερη
δικτατορία, υπό τον Δ. Ιωαννίδη, σε κλίμα πολιτικά τραγικό διενήργησε μια
πολυδάπανη επιστράτευση, κατέστρεψε την Κύπρο και την οικονομική αξιοπιστία
της χώρας μας μέχρι που τον Ιούλιο του 1974, παρέδωσε οικειοθελώς την εξουσία
στον Κ. Καραμανλή, Α΄. Στο τέλος του έτους η νέα κυβέρνηση κατέθεσε στη
Βουλή ότι ο προϋπολογισμός έκλεισε με τα έσοδα του κράτους να είναι 500
εκατομμύρια και τα έξοδα 560 εκατομμύρια. Τα έγκυρα στοιχεία της εποχής βεβαιώνουν,
ότι ο προϋπολογισμός του 1974 θα μπορούσε να ήταν ισοσκελισμένος. Αλλά, η
κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, Α΄, αφενός ενέδωσε στις αμερικανικές πιέσεις και
αποδέχτηκε ως χρέος την αξία των «τυφλών» αεροπλάνων Φάντομς που είχαν πουλήσει
οι ΗΠΑ στην Ελλάδα και τα οποία η δικτατορία αρνιόταν να εξοφλήσει μέχρι τον
Ιούλιο, λόγω του ότι αυτά της πουλήθηκαν «τυφλά», ώστε να μην μπορούν να
αντιμετωπίσουν τα αντίστοιχα τούρκικα. Εκτός αυτού η τότε κυβέρνηση Κ. Καραμανλή,
Α΄, ενέγραψε και δικά της κονδύλια στον προϋπολογισμό για το διάστημα
23/7–31/12/1974. Έκτοτε, βάσει των επίσημων Εισηγητικών Εκθέσεων των
Προϋπολογισμών που υπάρχουν σήμερα στα αρχεία της Βουλής, το χρέος δημιούργησαν οι εξής κυβερνήσεις:
1. Κ. Καραμανλή,
Α΄, και Γ. Ράλλη παρέδωσαν στο ΠΑΣΟΚ
(1981) χρέος 29,7% του ΑΕΠ.
2. Από τον Οκτώβριο 1981, που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου, έως το 31-12-1989
το χρέος έφθασε στο 61,5% του ΑΕΠ.
3. Στη συνέχεια με
κυβερνήσεις Ν. Δ. και πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη, (1990-1993) το χρέος ανήλθε
στο εφιαλτικό ποσοστό του 110,9% του
Α.Ε.Π.
4. Την περίοδο 1996-2004, με κυβερνήσεις Κ. Σημίτη ανήλθε στο ποσοστό του 120,2% του Α.Ε.Π. Τότε και ειδικά το 2002 αποφασίστηκε και η
καταστροφική ισοτιμία 1 ευρώ προς
340, 75 δραχμές. Ισοτιμία που κατέστρεψε δομικά και οργανωτικά κάθε
προοπτική της ελληνικής οικονομίας. (βλ. σχετικό κείμενό μου στο Αθηναϊκό
Πρακτορείο Ειδήσεων Η οικονομική
γενοκτονία των Ελλήνων, Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου, 2016, http://www.amna.gr/article-featured.php?id=99606)
5. Το φθινόπωρο του 2004 η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία
ζήτησε από τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη οικονομική
απογραφή η οποία αποκάλυψε απόκρυψη
δαπανών προηγουμένων κυβερνήσεων. Έτσι έγινε αναθεώρηση των ελλειμμάτων
προηγουμένων ετών τα οποία προστέθηκαν στο χρέος.
6. Η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, Β΄, επιβάρυνε και αυτή την
οικονομία και παρέδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου, Β΄, τον Οκτώβριο 2009, χρέος που
έφτανε στο 126,8 % του ΑΕΠ.
7. Σήμερα παρά τα σκληρά μνημόνια το χρέος ανέρχεται σε
ποσοστό μεταξύ 180% και 200% του Α.Ε.Π. Η απόκλιση
οφείλεται στο ότι κάθε αποτέλεσμα προϋπολογισμού εθνικού χρέους μας μπορεί να
πλαστογραφηθεί και να παρουσιαστεί με όποια απόκλιση θέλουν η Ευρωπαϊκή «Ένωση»
και οι σε μόνιμα διατεταγμένη υπηρεσία ντόπιοι εγκάθετοι της.
Για να καταλάβει ο αναγνώστης το παιχνίδι προϋπολογισμών που
γινόταν όλα τα χρόνια της εγκληματικής, εκ του αποτελέσματος, Μεταπολίτευσης
αρκεί να αναφέρουμε, ότι με την έγκριση
της Ευρώπης ο υπολογισμός των χρεών, ως προς το ΑΕΠ, γινόταν με δύο
συστήματα. Το παλιό και το …νεό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ολοκληρωμένων Λογαριασμών
(οδηγία 89/130/ ΕΟΚ). Έτσι, σύμφωνα με το νέο σύστημα το χρέος, π.χ. του 1989, του
Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν 61,5 %, ενώ με το παλιό σύστημα 76,1%! Και, το 1993,
επί Κ. Μητσοτάκη, το χρέος με το νέο σύστημα ήταν 110,9%, αλλά με βάση το παλιό
139,8%!!!: (στοιχεία
προϋπολογισμών Ευρωπαϊκής «Ένωσης» και ελληνικής Βουλής). Κι αυτά όλα πέραν
του ειδικού οργίου παραποίησης στοιχείων που έγιναν επί κυβερνήσεων Κ. Σημίτη.
Είναι γνωστό πλέον, σε όσους θέλουν να
δουν την πραγματικότητα, ότι το χρέος
αυτό επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή «Ένωση» και μια σειρά υπερ-καπιταλιστικών παγκόσμιων
μηχανισμών με εργαλεία τις ελληνικές κυβερνήσεις, από το 1974 μέχρι και σήμερα.
Μοιραίος παράγοντας σε όλη τη Μεταπολίτευση υπήρξε μεγάλο μέρος του ελληνικού
λαού ο οποίος ήταν μόνιμος θαμώνας στα γραφεία των κομμάτων διαπλεκόμενος σε
πελατειακές σχέσεις μαζί τους. Ήταν πάρα πολλοί εκείνοι που μεθόδευσαν τις αχαλίνωτες
επιδοτήσεις τους με ευρωπαϊκά κονδύλια, και συναγωνίζονταν, όταν δεν εκβίαζαν, το
ποιος θα πάρει περισσότερες επιχορηγήσεις για να θάψει την παραγωγή του ή και να
καταστρέψει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου.
Για να καταλάβει κανείς σήμερα το
μέγεθος της «δημοκρατικής» δικτατορίας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας από την
Ευρωπαϊκή «Ένωση», τους ξένους τοκογλύφους και τους ντόπιους συνεργάτες τους, αρκεί
να αναφερθεί ένα μόνο παράδειγμα: Οι εφαρμοστικοί νόμοι του τελευταίου, 3ου,
Μνημόνιο ψηφίστηκαν (22/5/2016) σε ένα πολυνομοσχέδιο σκούπα, 7.500 σελίδων,
τις οποίες κανένας από τους ψηφίζοντες δεν διάβασε. Το πολυνομοσχέδιο έλαβε μόλις
152 ψήφους, συν 1, όχι σε όλα τα άρθρα. Έτσι, βάσει αυτών των ψήφων, η Ελλάδα φέρεται ότι αποδέχεται, μεταξύ
πολλών εγκληματικών για τη χώρα και το λαό νομοθετημάτων («κόφτης», κ.ά.) και
το ότι η υποθήκευση της κρατικής της
περιουσίας θα ισχύει για 99 χρόνια ενώ το χρέος (με όσα ισχύουν σήμερα) θα
λήξει σε 33 χρόνια.
Δηλαδή,
με πλειοψηφία που απαιτείται για ένα απλό νομοσχέδιο κάποιοι ισχυρίζονται ότι
μπορούν να υποθηκεύουν τα πάντα σε μία χώρα και για ένα αυταπόδεικτα
παράλογο-παράνομο χρονικό διάστημα, κουρελιάζοντας «δημοκρατικά», για μια ακόμη
φορά, το Σύνταγμά της.
Το μαθηματικά συναγόμενο συμπέρασμα από
όλα τα παραπάνω είναι ότι το ελληνικό
χρέος είναι απαραίτητο στους ξένους επικυρίαρχους και τους ντόπιους συνεργάτες
τους οι οποίοι έχουν μια σταθερή και απαρέγκλιτη πολιτική και οικονομική
γραμμή σε όλο το διάστημα της Μεταπολίτευσης. Ενώ, οι προθέσεις των ίδιων
κύκλων είναι ξεκάθαρες, σχετικά με το τι θα επακολουθήσει τον Ιούνιο και τον
Σεπτέμβριο, τρέχοντος έτους.
Σε αυτή την μαύρη τρύπα καταστροφής και
αυτό-καταστροφής που έχει βρεθεί η χώρα μας το μόνο βέβαιο είναι ότι το
παρελθόν της, από το 1974 μέχρι σήμερα, προμηνύει το μέλλον της. Κι αυτό
ανατρέπεται μόνο με παραδοχή και κάθαρση όλων των εγκλημάτων αυτής της
περιόδου, απομυθοποίηση των τραγικών και ακόμη υπόλογων «ηγετών». Αυτό όμως απαιτεί
επανάσταση συνειδήσεων σε ατομικό επίπεδο και σύσταση νέας κοινωνικής
συλλογικότητας από την αρχή.
Η Ελλάδα που γνωρίζαμε απλώς έχει
πεθάνει πλακωμένη κάτω από το τυμπανιαίο πτώμα της Μεταπολίτευσης.
