Οι πολιτιστικές κακουργίες του Ευάγγελου Βενιζέλου
μόλις ένα σκαλί πιο κάτω από τον ανώτερό του σε καταστροφικό έργο Γιώργο-Γιωργάκη (Τζέφρυ) Παπανδρέου ή Σταυρόπουλο, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του προπάππου του πριν το αλλάξει. Σε αυτό το κείμενο θα θυμηθούμε ελάχιστα… από το καταστροφικό έργο του Ευάγγελου Βενιζέλου το οποίο εκδηλώθηκε με απροσμέτρητη μοχθηρία και κακία εναντίον του σύγχρονου και του πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού.
Με την ανακάλυψη του τάφου του Αριστοτέλη
και την επίσημη ανακοίνωσή της (29/5/2016) από τον αρχαιολόγο Κώστα Σισμανίδη
ήρθε στην επιφάνεια από τον ίδιο
και μια πτυχή πολιτικής κακουργίας. Αυτή αφορά στον Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος ως υπουργός έκοψε τα παγίως εγκρινόμενα κονδύλια για την ανασκαφή του τάφου του
Αριστοτέλη, ώστε εξοντώνοντας οικονομικά τον επιστήμονα ερευνητή να μην
ανακαλυφθεί ο τάφος του παμμεγίστου των φιλοσόφων.
Βλέπε σχετικό βίντεο όπου στα 6΄: 40΄΄ ο
Κ. Σισμανίδης λέει αυτό που μόλις τώρα γράψαμε : http://hellasdiorama.blogspot.gr/2016/04/blog-post_20.html
Αυτή είναι η τέταρτη μεγάλη κακουργία
του εν λόγω πολιτικού ειδικά εναντίον του ελληνικού πολιτισμού.
Υπενθυμίζουμε ότι ο
Βενιζέλος ήταν ο αποτυχημένος
υπουργός Πολιτισμού στην αμαρτωλή «Θεσσαλονίκη / Πολιτιστική Πρώτευσα»,
1997, οπότε έγινε μεγάλη κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε «ημέτερους». Μια υπόθεση
που δεν διαλευκάνθηκε ποτέ (!!!) παρά το ότι πήγε στα δικαστήρια και λόγω του
ότι τα περισσότερα αδικήματα τελικά παραγράφηκαν…
Ο ίδιος, ως υπουργός, προσπάθησε να καταστρέψει
το σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής ερχόμενος σε οξύτατη προσωπική αντιδικία,
χαρακτηριστικό του μοχθηρού, εκδικητικού και υπερφίαλα φιλόδοξου χαρακτήρα του,
με τον παλαιοντολόγο ερευνητή επιστήμονα Άρη Πουλιανό, και πάλι λόγω περικοπής
κονδυλίων. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να
κόψει και το νερό που ήταν απαραίτητο για τη διατήρηση σε καθεστώς
φυσική υγρασίας του παλαιολιθικού μνημείου.
Στη διαβόητη περίπτωση του νέου «μουσείου» της Ακρόπολης
συνέβαλε καταλυτικά στο να στηθεί με τον πιο καταστροφικό τρόπο για τα αρχαιολογικά
ευρήματα του πανάρχαιου αττικού νεκροταφείου που ακόμη σήμερα υπάρχει στα
θεμέλια του εξαμβλωματικού αυτού κτηρίου. Το αρχιτεκτονικό τερατούργημα-μουσείο
εκτός του ότι κατέστρεψε το περιβάλλον και το αρχιτεκτονικό ύφος όλης της
περιοχής προβάλει τα αρχαία ευρήματα
με τον χειρότερο τρόπο, καταργώντας κάθε έννοια α ν α λ ο γ ί α ς και μ έ τ ρ ο
υ. Έτσι οι κομψότατες κόρες και τα άλλα λεπτοδουλεμένα κλασικά αγάλματα
και μέλη επιπροβάλλονται σε τερατώδεις
φαραωνικών διαστάσεων γκρίζες τσιμεντένιες κολόνες. Οι Καρυάτιδες ουσιαστικά βρίσκονται σε
ένα κλουβί. Και πάμπολλα ευρήματα σε βιτρίνες με χυδαία αλουμινένια πλαίσια
δίπλα από εμφαντικά προβαλλόμενους
σωλήνες-συστήματα πυρόσβεσης και άλλα «μετα-μοντέρνα» υλικά και επιγραφές κτιριακής
χρησιμότητας. Απερίγραπτης χυδαιότητας είναι και το εν γένει «στήσιμο»
των εκθεμάτων, αφού η εκθεσιολογική φασιστική ασυναρτησία ακολουθεί κατά πόδας
το αρχιτεκτονικό τερατούργημα.
Από τα πολλά που έχουν
γραφεί γι’ αυτό το απαράδεκτο και
απολύτως βλαπτικό μουσείο για τα αρχαία μας θα υπενθυμίσω μόνο δύο
γνώμες πολύ μεγάλων αρχιτεκτόνων. Του κορυφαίου
Αμερικανού αρχιτέκτονα Louis Khan, ο οποίος σε κείμενό του έλεγε ότι αυτό το κτήριο «δεν ξέρει τι
θέλει… να είναι», «what does the building want to be?», δηλαδή δεν έχει καμία ταυτότητα. Και του επίσης διεθνώς γνωστού αρχιτέκτονα,
Αντώνη Αντωνιάδη, τ. καθηγητή στο πανεπιστήμιο UTA, ο οποίος σε επανειλημμένα κείμενά του
στον τύπο τονίζει: «…το παρόν κτήριο
πέραν από οτιδήποτε άλλο, είναι ένα δείγμα υψηλότατου βαθμού «αρχιτεκτονικής»
ανηθικότητας, που δεν γνωρίζει ούτε ιερό ούτε όσιο».
Με αυτά τα έργα ας
δοξάσουμε τον Κύριο Ευάγγελο (λεγόμενο και) Βενιζέλο.
