Ταυτότητα, Διεθνισμός και Παγκοσμιοποίηση
Ο διεφθαρμένος, ιδιοτελής, και ιδεοληπτικός πολιτικός στην Ελλάδα παρουσιάζει το μαύρο άσπρο και δικαιώνεται! Αν αυτό το δει κανείς σε παγκόσμια κλίμακα είτε μέσα από τον πάλαι ποτέ κομουνιστικό Διεθνισμό είτε μέσα από την μετεξέλιξή του, την Παγκοσμιοποίηση, γνωρίζει το σύνολο του προβλήματος, ελληνικού και διεθνούς.
Η ψυχοκοινωνική οντότητα του ατόμου εμπεριέχει τα
ουσιαστικά στοιχεία της ταυτότητός του πέραν των όσων τυπικών περιλαμβάνει το ομώνυμο
δελτίο κάθε πολίτη. Η οντότητα αυτή συγκροτείται από τις πνευματικές του
ικανότητες, αλλά και τα πιστεύω-προτιμήσεις του, πολιτικές, θρησκευτικές,
σεξουαλικές και όσα άλλα προκύπτουν από την κοινωνική του ένταξη. Είναι
δεδομένο, ότι μέσα στις οργανωμένες κοινωνίες υπάρχουν νόμοι με αποτέλεσμα οι
παραβατικές ταυτότητες-συμπεριφορές να θεωρούνται ποινικά κολάσιμες. Ο
δολοφόνος, ή ο ληστής είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις μεταξύ πολλών
άλλων.
Αλλά τι
γίνεται στο πεδίο της πολιτικής και με τη διαβόητη πια «πολιτική ευθύνη»; Προφανώς
είναι κολάσιμο στοιχείο ταυτότητας το να είσαι ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος και
να συλλαμβάνεσαι επ’ αυτοφώρω να μεταφέρεις μίζες στο κόμμα σου. Ή ένα κόμμα να
έχει πάρει παρανόμως εκατοντάδες εκατομμύρια, ως δάνεια από τράπεζες, τα οποία
δεν θα εξοφλήσει ποτέ και το χρέος επιβαρύνει τον λαό. Κολάσιμο είναι το να έχεις
εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες και να καταστρέφεις τη χώρα σου μέσα από
δοσιλογικές «Συμφωνίες». Να παραβιάζεις κατάφορα το Σύνταγμα, να καταργείς στην
πράξη τη φύλαξη των συνόρων της πατρίδας σου, να αλλάζεις τον θρησκευτικό της
χαρακτήρα, να διαλύεις τον εθνικό, φυλετικό και κοινωνικό της ιστό, δηλαδή τα δομικά
στοιχεία κάθε χώρας.
Η
Δημοκρατία είναι ένα θεμελιώδες πολίτευμα της οποίας οι νόμοι έχουν συγκροτηθεί
μετά από θέσπιση κριτηρίων και μέσα από μακροχρόνιες διαδικασίες. Μόνο που αυτές
έρχονται σε αντίθεση με το βραχύβιο της ζωής του ανθρώπου. Έτσι, πολλοί
πολιτικοί προσαρμόζουν στον σύντομο χρόνο της εξουσίας τους τους νόμους αντί να
τους υπηρετούν πιστά. Και, δρουν παραβατικά, ώστε να καταστήσουν τα σαφώς
κολάσιμα στοιχεία της ταυτότητάς τους «νόμιμα» και πολιτικώς ορθά. Αυτό το
μέγιστο έγκλημα συντελείται με την εκλογίκευση του παραλόγου. Με αποτέλεσμα κάθε
τι επιβλαβές, εγκληματικό και προδοτικό να παρουσιάζεται σαν στοιχείο ευνοϊκό
για την πατρίδα και τον λαό.
Σήμερα
είναι αυταπόδεικτο ότι μετά την κατάρρευση του «Τείχους του αίσχους» στο
Βερολίνο, στις 9 Νοεμβρίου 1989, ο κομμουνιστικός Διεθνισμός
αντικαταστάθηκε από τη μονοδιάστατα οικονομική Παγκοσμιοποίηση. Μια απλή ματιά
στη γενέτειρα του διεθνούς κομμουνισμού, Ρωσία, και στην αυτάδελφο Κίνα πείθει για
την υπερ-καπιταλιστική μετάλλαξή τους. Εργαλείο για την επιβολή αυτής της
Παγκοσμιοποίησης, που ήδη ζούμε, με σκοπό την ολοκληρωτική κατοχή του πλανήτη
είναι ο Νεο-φιλελευθερισμός. Οι τραγικές επιπτώσεις του οποίου είναι πασιφανείς
σήμερα στην Ελλάδα, μετά από 42 χρόνια κοινών νεο-φιλελεύθερων πρακτικών από ομογάλακτα
κυβερνώντα κόμματα. Η, εκ του σαφούς αποτελέσματος κρινόμενη, εγκληματική
Μεταπολίτευση οδήγησε στα Μνημόνια, στην απώλεια εθνικής κυριαρχίας, στον εθνομηδενισμό,
και την μεθοδική φθορά όλων εκείνων που κάποτε, σε καιρούς δημοκρατίας,
αποτελούσαν βασικά στοιχεία ταυτότητας της πατρίδας μας.
