Το ΝΑΤΟ, ως Πόντιος Πιλάτος στο Αιγαίο
Γιώργος Ρωμανός / Δοκίμια πολιτικής έρευνας / Περίληψη: Η μη
έμπρακτη αναγνώριση από το ΝΑΤΟ των Διεθνών Συνθηκών Λοζάννης 1923 και Παρισίων 1947 που αφορούν στην Ελλάδα
και την Τουρκία, καθώς και η «ουδετερότητά» του στο Αιγαίο
ωθούν επί δεκαετίες την Τουρκία σε επιθετικότητα και πόλεμο εναντίον της Ελλάδος. Η εκδήλωση θερμού επεισοδίου είναι ζήτημα χρόνου. Οι βραχονησίδες Ψωμί, ανατολικά του Καστελόριζου, Τραγόνερα, και Σαβούρα ανατολικά και νοτίως της νήσου Ρω είναι οι πρώτοι στόχοι που θέλουν να καταλάβουν οι Τούρκοι.
ωθούν επί δεκαετίες την Τουρκία σε επιθετικότητα και πόλεμο εναντίον της Ελλάδος. Η εκδήλωση θερμού επεισοδίου είναι ζήτημα χρόνου. Οι βραχονησίδες Ψωμί, ανατολικά του Καστελόριζου, Τραγόνερα, και Σαβούρα ανατολικά και νοτίως της νήσου Ρω είναι οι πρώτοι στόχοι που θέλουν να καταλάβουν οι Τούρκοι.
Θα το θέσω εξαρχής: τι είδους «Συμμαχία» είναι το ΝΑΤΟ η οποία θέλει να παρεμβαίνει σε όλο τον πλανήτη, προστατεύοντας «τη Δημοκρατία και τις ελευθερίες των λαών», όταν δεν αναγνωρίζει στην πράξη διεθνείς Συμφωνίες που διέπουν τα σύνορα και την κυριαρχία των κρατών μελών του; Συμφωνίες που έχουν υπογράψει από κοινού τα ίδια τα κράτη μέλη; Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης ο πυρήνας του ερωτήματος είναι εκείνο το «στην πράξη». Κι ακόμη γιατί η «Συμμαχία» δεν αποφάσισε ποτέ μέχρι σήμερα, σε μία σύνοδό της, ότι για να εξακολουθείς να είσαι μέλος της θα πρέπει να σέβεσαι πάνω από όλα το Άρθρο 1 της Ιδρυτικής Συνθήκης της, το οποίο εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών–μελών, είδ’ άλλως θα αποβάλλεσαι; Για ποια εμπιστοσύνη μπορεί να μιλάμε όταν η Τουρκία απειλεί επί δεκαετίες την Ελλάδα με πόλεμο και κάνει επιχειρήσεις με πολεμικά πλοία και με οπλισμένα αεροσκάφη πάνω από την επικράτεια της χώρας μας τα όρια τής οποίας αποδέχτηκε συνυπογράφοντας τις Συνθήκες Λοζάννης 1923 και Παρισίων 1947;
Μέσα στα δραματικά γεγονότα τής
διαπραγμάτευσης του 3ου Μνημονίου, που εξελίσσεται ξανά σε βάρος της Ελλάδος, διέφυγε
(;…) της προσοχής των ΜΜΕ η πολυσήμαντη συνέντευξη του γ. γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ
(Γ. Σ.) στην Καθημερινή, («Κ») της
Κυριακής 24/4/2016, Διπλωματία, σελ.
15, στον Αλέξη Παπαχελά, (Α. Π.). Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή «Ένωση» για μια ακόμη φορά δεν αντιδρά ως οφείλει στις
παραβιάσεις που κάνει η Τουρκία, επί της ελληνικής επικράτειας η οποία είναι
και επικράτεια της Ευρώπης. Έτσι η Ελλάδα δεν προστατεύεται
από αυτήν την δήθεν Ευρωπαϊκή «Ένωση» στην οποία έγινε μέλος ΚΥΡΙΩΣ λόγω τουρκικού κινδύνου. Ενώ,
είναι μέλος, από το 1952, και του ΝΑΤΟ, την στάση του οποίου «ξεκαθαρίζει» ο γ.
γ. του στην εν λόγω συνέντευξη.
Τα όσα λέει ο γ. γ. Γ. Σ. είναι εξόχως
ανησυχητικά-απειλητικά για τη χώρα μας. Κι όμως ο έμπειρος, και σε τίτλους
κειμένων, διευθυντής της «Κ» Α. Π., επιγράφει την συνέντευξη ως: «Πλατφόρμα συνεργασίας μεταξύ
Αθήνας–Άγκυρας». Όμως, φαντάζει
αλλόκοτη αυτή η δήθεν συνεργασία τη στιγμή που η Τουρκία κορυφώνει με πρωτοφανή
τρόπο την επιθετικότητά της εναντίον της χώρας μας. Έτσι όχι μόνο ο τίτλος
είναι απαράδεκτα παραπλανητικός, αλλά απουσιάζουν τα κρίσιμα ερωτήματα, προς
τον Γ. Σ., τα οποία ήδη έθεσα πιο πάνω.
Είναι γεγονός, ότι μετά τον Μάρτιο 2016,
η Τουρκία σχεδόν μηδένισε τις «ροές» παράνομων μεταναστών προς την Ελλάδα διώχνοντας
βίαια από τα νότια σύνορά της, πίσω στη Συρία, οποιονδήποτε προσπαθεί να
περάσει στο έδαφός της. Κι αυτό γιατί θεωρεί πλέον ότι το οργανωμένο
δουλεμπόριο που έκανε και το οποίο της απέφερε περισσότερα από 14 δισεκατομμύρια
δολάρια τον χρόνο έκλεισε τον κύκλο του. Ένα δουλεμπόριο πιστοποιημένο με
δεκάδες στοιχεία, βίντεο και διεθνείς μαρτυρίες. Έτσι, τώρα, παριστάνει τη
«συνεργαζόμενη» με το ΝΑΤΟ, το οποίο, καίτοι παρόν!, καλύπτει με την
«ουδετερότητά» του τις επιθετικές της ενέργειες εναντίον της Ελλάδος.
Αποκλειστικές πληροφορίες επιμένουν, ότι η Τουρκία περιμένει τις κατάλληλες διαβεβαιώσεις, το πράσινο φως, από «κανάλια» ανάλογα με εκείνα που αξιοποίησε και το 1974 στην εισβολή στην Κύπρο, ώστε
να καταλάβει τη βραχονησίδα Ψωμί, ανατολικά του Καστελόριζου και ταυτόχρονα τις βραχονησίδες Τραγόνερα, και Σαβούρα ανατολικά και νοτίως της νήσου Ρω, ώστε, σε πρώτη επιθετική φάση να επεκτείνει την ΑΟΖ της
μέχρι εκείνη της Αιγύπτου και του Ισραήλ. Αντίθετα, όλες οι υπερπτήσεις πάνω
από Οινούσσες–Χίο και αλλού αποτελούν αντιπερισπασμό και δείγμα της …κλασικής
«τουρκικής ιδιοφυΐας».
Η Τουρκία γνωρίζει καλά τον σκανδαλώδη
τρόπο με τον οποίο την αντιμετώπισε το ΝΑΤΟ, από το 1952, όταν έγινε μέλος του,
σε περιπτώσεις οργανωμένων καταστροφών και πολεμικών επιθέσεων που εξαπολύει
εναντίον της Ελλάδος σχεδόν κάθε είκοσι χρόνια, μεθοδικά και σταθερά. Όπως: την 6η και 7η Σεπτεμβρίου του 1955 με το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων
της Κωνσταντινούπολης. Τον Ιούλιο του 1974 με την εισβολή και κατοχή στην
Κύπρο, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, επί 42 χρόνια. Τα μεθοδευμένα γεγονότα
στα Ίμια, 31 Ιανουαρίου 1996.
Σήμερα, το 2016, που συμπληρώνονται
και πάλι 20 είκοσι χρόνια η Τουρκία διεκδικεί, άμεσα, ΑΟΖ μέχρι Αίγυπτο και Ισραήλ και το μισό Αιγαίο με παράνομους χάρτες
ασκήσεων, παραβιάσεις και πολεμικές υπερπτήσεις. Θέλει έτσι να «εξάγει» εις
βάρος της χώρας μας τα σαφή προβλήματά της λόγω των διαρκώς εντεινόμενων σχεδίων
περί διαμελισμού της, τη δημιουργία δύο κουρδικών κρατών στα σύνορά της, τον
εμφύλιο που αντιμετωπίζει στο έδαφός της, αλλά και την κλιμακούμενη θανάσιμη διαμάχη
της με την Ρωσία.
Το ΝΑΤΟ μετά την «τακτοποίηση»
σε χρόνο μηδέν… των «προσφυγικών ροών» που το ίδιο προκάλεσε έχει ως μόνη
αποστολή πλέον στο Αιγαίο την αντιμετώπιση της Ρωσίας. Το ομολογεί
ευθέως στην συνέντευξη, ο γ. γ., Γ. Σ. : «…βλέπουμε αύξηση της
στρατιωτικής δύναμης της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, με ναυτικές δυνάμεις,
αλλά επίσης και με τη ναυτική βάση στη Συρία.» και « …η πιο διεκδικητική Ρωσία,
μια Ρωσία που έχει επενδύσει αδρά στον τομέα άμυνας και στις στρατιωτικές
δυνάμεις της, μια Ρωσία που έχει τριπλασιάσει τις αμυντικές δαπάνες από το 2000
και που πραγματοποιεί πολλές ασκήσεις και πολλές συμπληρωματικές ασκήσεις χωρίς
καμία προειδοποίηση.»
Ο σκοπίμως «ουδέτερος» ρόλος του ΝΑΤΟ
στο Αιγαίο, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την Ελλάδα. Και αφού οι ιδέες του γ. γ.
του αποτελούν τον καθρέφτη των αμέσως επόμενων
κινήσεων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στο Αιγαίο ας δούμε αυτολεξεί τι
είπε στη συνέντευξη διατηρώντας το δικαίωμα της κριτικής. (Τα έντονα μαύρα
στοιχεία και οι υπογραμμίσεις δικές μου.)
Α.Π.: Νομίζετε ότι υπάρχει,
ενδεχομένως, μία ευκαιρία ώστε Ελλάδα και Τουρκία να επιλύσουν μακροχρόνιες
διαφορές τους;
Γ. Σ.: Ελπίζω πως η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στη διάρκεια της
οποίας συνεργάζονται Ελληνική και Τουρκική Ακτοφυλακή, συμβάλλει προκειμένου να
βελτιωθεί η συνεργασία μεταξύ δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ. Θα ήταν υπερβολικό να
περιμένει κανείς ότι η Συμμαχία θα επιλύσει το πρόβλημα. Ελπίζουμε όμως ότι διευκολύνοντας τη μεταξύ τους συνεργασία,
προσφέροντας αυτή την πλατφόρμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ελπίζουμε ότι τουλάχιστον
συμβάλλουμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Προσπερνώντας τις σκόπιμες ασυνταξίες
και τον δόλια μπερδεμένο λόγο αναρωτιέμαι αυτό που έθεσα εξαρχής: μα, αν το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να επιλύει μέσα από
κανόνες διεθνούς δικαίου ένα ελληνοτουρκικό πρόβλημα στο Αιγαίο το οποίο δημιουργεί
μονομερώς η Τουρκία συστηματικά και κατά παράβαση όλων αυτών των κανόνων
δικαίου και διεθνών Συνθηκών τότε τι ρόλο παίζει ως «Συμμαχία»; Ή μήπως παίζει
κάποιον συγκεκριμένα αρνητικό ρόλο εναντίον της χώρας μας; Γιατί, τι να τις κάνει
η Ελλάδα τις «ελπίδες» και το «ελπίζουμε», του γ. γ., (τρεις φορές σε μία παράγραφο!!!,
–ακόμη και η ξύλινη, ψεύτικη γλώσσα έχει τα όριά της). Δεν γνωρίζει, ο γ. γ.,
ότι αφού το ΝΑΤΟ πάντοτε λύνει τα προβλήματά του με πόλεμο (Γιουγκοσλαβία,
Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, κ.λπ.) οι «ελπίδες» είναι μια δόλια τακτική η
οποία ευνοεί τον επί δεκαετίες επιτιθέμενο, δηλαδή την Τουρκία; Αλλά ας
συνεχίσουμε.
Α.Π.: Ο νέος στρατιωτικός
διοικητής του ΝΑΤΟ έκανε λόγο προ ημερών περί παρουσίας αμερικανικού
αεροπλανοφόρου και αύξησης της στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή. Εκτιμάτε
ότι τα ερχόμενα χρόνια η Μεσόγειος θα αποκτήσει στρατηγικά ζωτική σημασία;
Γ. Σ.: Πάντοτε έχει στρατηγική σημασία
η Μεσόγειος για το ΝΑΤΟ, διότι πρόκειται ακριβώς για την περιοχή όπου βρισκόμαστε
αντιμέτωποι με τη βία στη Συρία. Και όπου επίσης βλέπουμε αύξηση της
στρατιωτικής δύναμης της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, με ναυτικές δυνάμεις,
αλλά επίσης και με τη ναυτική βάση στη Συρία. Έχουμε λοιπόν αναταραχή και
αστάθεια στη Βόρεια Αφρική και ιδιαίτερα στη Λιβύη, και φυσικά την προσφυγική
και μεταναστευτική κρίση που συνδέονται με αυτές. Όλα αυτά, λοιπόν, λαμβάνουν
χώρα στη Μεσόγειο.
Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν καταστήσει
τη Μεσόγειο, εδώ και καιρό, θάλασσα με στρατηγική σημασία για το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό
και είναι σημαντικό που το ΝΑΤΟ αναπτύσσει τη ναυτική στρατηγική του. Αυτό θα
είναι ένα από τα ζητήματα που θα συζητήσουμε καθώς προετοιμαζόμαστε για τη
Σύνοδο στη Βαρσοβία και γι’ αυτόν τον λόγο εξετάζουμε συνεχώς πώς μπορούμε
να έχουμε παρουσία στη Μεσόγειο, κάτι που είναι εξαιρετικά χρήσιμο. Και πιο
κάτω: «Ας μη λησμονούμε πως η
μεταναστευτική και προσφυγική κρίση είναι η
χειρότερη ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Είναι μια ανθρωπιστική κρίση, η καταπολέμηση της οποίας πρέπει να γίνει με κατανόηση απέναντι στους ανθρώπους.
Το ΝΑΤΟ συμμετέχει σε μια ευρύτερη συλλογική προσπάθεια. Επιδοκιμάζω τη
συμφωνία Ελλάδας - Τουρκίας που αφορά, εν μέρει, τον έλεγχο των συνόρων τους.
Το ΝΑΤΟ συμπαραστέκεται και βοηθά στη
θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου ως μέρος μιας προσπάθειας για την
επιστροφή προσφύγων και μεταναστών από την Ελλάδα στην Τουρκία, αλλά και για να
καταφέρουν να μετακινηθούν στην Ευρώπη με ασφάλεια και νομιμότητα.
Οφείλω να θαυμάσω την «δραματικά δύσκολη»
ερώτηση του Α. Π. στον γ. γ. του ΝΑΤΟ. Πραγματικά τον τσάκισε!: «Εκτιμάτε ότι τα ερχόμενα χρόνια η Μεσόγειος θα
αποκτήσει στρατηγικά ζωτική σημασία;». Σαν να μην είχε, έχει και θα έχει η
Μεσόγειος την παγκόσμια κορυφαία σημασία της από τότε που ανακαλύφθηκε η γεωστρατηγική
και η «Καρδία γης». Προσπερνώ ακόμη και το ότι ο γ. γ. μας εμφανίζει το
ΝΑΤΟ «με κατανόηση
απέναντι στους ανθρώπους», δηλαδή κάτι σαν τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Αν
ήμουν στη θέση του κ. Α. Π θα τον ρώταγα: πραγματικά δεν γνωρίζει, ο Γ. Σ.,
ότι η «βία στη Συρία», η «αναταραχή και αστάθεια στη Βόρεια Αφρική, ιδιαίτερα στη Λιβύη, και φυσικά η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση που
συνδέονται με αυτές» ήταν αποτελέσματα των πολέμων που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ
και το ΝΑΤΟ; Κι αν δεν το γνωρίζει γιατί δεν ρωτάει τον Αμερικανό στρατηγό Γουές Κλαρκ ο οποίος μιλάει ανοιχτά για το
ποιος ξεκίνησε και το ποιος διεξάγει αυτούς τους πολέμους; Βλέπε δύο
(2) από τους πολλούς συνδέσμους που υπάρχουν στο Διαδίκτυο (ο ένας και με
ελληνικούς υπότιτλους) με δηλώσεις του στρατηγού, https://www.youtube.com/watch?v=aL_KxtYZCRw
και Wes Clark - America's Foreign Policy "Coup"
Ακόμη, γιατί δεν ρωτάει και τον Γάλλο
ερευνητή-δημοσιογράφο Τιερί Μεϊσάν, παγκοσμίως γνωστό αναλυτή ο οποίος διευθύνει
την απόλυτα έγκυρη γεωστρατηγική σελίδα, www.voltairenet.org ; Ο Μεϊσάν έχει προσκομίσει
συγκλονιστικά και αδιαμφισβήτητα στοιχεία για τον ρόλο του γερουσιαστή
Τζον Μακέιν (John McCain), πρώην προεδρικού υποψήφιου, «αντίπαλο» του
Ομπάμα. Τα εισαγωγικά στη λέξη «αντίπαλο» μπήκαν γιατί αποδείχθηκε, από τον Μεϊσάν, ότι ο Δημοκρατικός Ομπάμα και ο Ρεπουμπλικάνος Μακέιν συνεργάστηκαν
απόλυτα σε κοινό στρατηγικό σχέδιο επεμβάσεων της Αμερικής στην Μικρά Ασία και
αλλού. Ο αυταπόδεικτος κατάλογος των αποστολών–παρεμβάσεων του Τζον Μακέιν για λογαριασμό του Στέιτ
Ντιπάρτμεντ είναι εντυπωσιακός. Είναι εκπληκτικό πόσες φορές συναντήθηκε ο Μακέιν, ως
ο βασικός σύνδεσμος της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας με τις
σήμερα(!...) καταγγελλόμενες από την επίσημη πολιτική των ΗΠΑ «εγκληματικές οργανώσεις». Και ειδικά, με
τους ηγέτες των προ ολίγων ετών «μαχητών της ελευθερίας» και σήμερα «ισλαμιστών
τρομοκρατών» του ISIS ή ISIL και της Αλ Νούσρα οι
οποίοι απλώς αλλάζουν σημαίες κάθε φορά, ανάλογα με το θέατρο που πρέπει να
παιχθεί.
Η βίαιη
και ξεκάθαρα μεθοδευμένη μετανάστευση μουσουλμανικών πληθυσμών σε ευρωπαϊκές
χώρες κατόπιν στοχευμένων όσο και απρόκλητων πολέμων είναι θέμα που
ξεφεύγει από τα όρια του παρόντος και θα το αναπτύξω σε επόμενο κείμενο.
Ωστόσο, τα κραυγαλέα, διεθνή στοιχεία που υπάρχουν θα αρκούσαν για να στείλουν
στο Γκουαντάναμο… οποιονδήποτε. Αλλά, όπως φαίνεται, όχι τους πραγματικούς
ενόχους. Επ’ αυτού πάντως θα ήταν χρήσιμο, στον γ. γ. του ΝΑΤΟ να ρωτήσει την
Χίλαρι Κλίντον, να του πει, τι ακριβώς εννοούσε όταν έλεγε: «εμείς, το
Δημοκρατικό κόμμα, δημιουργήσαμε την Αλ Κάιντα», όπως αποδεικνύεται στο βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=nCdmkeclH_w
. Θα μπορούσε ακόμη να διαφωτίσει τον γ. γ. του ΝΑΤΟ, για το ίδιο θέμα, και ο πρώην
δήμαρχος της Νέας Υόρκης Τζουλιάνι, ο οποίος πρόσφατα, Μάρτιος 2016, κατηγόρησε
δημόσια την Χίλαρι Κλίντον ως «Ιδρυτικό στέλεχος της Αλ Κάιντα». Βλέπε: Giuliani: Hillary Clinton Could Be Considered ‘Founding
Member of ISIS’: https://www.youtube.com/watch?v=Wct25_1ve_E
Άφησα τελευταίο το τεράστιας σημασίας,
για την χώρα μας, ζήτημα βάσει του οποίου το
ΝΑΤΟ σήμερα δεν επιχειρεί σε περιοχές που η Τουρκία αμφισβητεί κατά παράβαση
των διεθνών Συνθηκών την κυριαρχία της Ελλάδος, όπως τα Δωδεκάνησα. Ας
δούμε το σχετικό απόσπασμα:
Α.
Π. :Όπως γνωρίζετε, η ελληνική πλευρά έχει ζητήσει την επέκταση της ζώνης
επιχειρήσεων προς τον Νότο, προς το άκρο των Δωδεκανήσων. Θα συμβεί αυτό;
Υπάρχουν τουρκικές αντιρρήσεις;
Γ.
Σ.:
Μέχρι στιγμής έχουμε εστιάσει τις δραστηριότητές μας στις περιοχές όπου
είχαμε τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών και προσφύγων, αυτές της Λέσβου και της
Χίου, όπου κατεγράφη επίσης και η σημαντικότερη πτώση του.
Οπότε μέχρι στιγμής επικεντρωνόμαστε
στην περιοχή όπου παρατηρείται ο μεγαλύτερος αριθμός. Εξετάζουμε την πιθανότητα να επεκτείνουμε (τη ζώνη επιχειρήσεων)
προς τον Νότο. Συζητούμε το θέμα τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Τουρκία, πώς
θα μπορούσαμε να το πετύχουμε.
Και εδώ βρίσκεται η άκρως επικίνδυνη
για την Ελλάδα ουδετερότητα του ΝΑΤΟ. Δηλαδή
τι ακριβώς συζητά ο κ. Στόλντεμπεργκ με την Τουρκία; Την απόλυτη ελληνικότητα
των Δωδεκανήσων;! Πόσο πιθανόν είναι, τόσο ο κ. γ. γ., αλλά και
ολόκληρη η «Συμμαχία», να μην γνωρίζει, να μην έχει διαβάσει τις Συνθήκες
Λοζάννης 1923 και Παρισίων 1947, που ήδη προανέφερα;
Στην Συνθήκη της Λοζάννης γράφεται: «Η
ληφθείσα απόφασις της 13ης Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου
εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913 και
15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την
Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914» και ειδικά στο άρθρο 12 (της
Συνθήκης της Λοζάννης 1923), και στα
άρθρα 12, 15,16: η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος
και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστιν της Αστυπαλαίας,
Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου,
Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων
των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου, πλην Ίμβρου,
Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών).
Πραγματικά δεν γνωρίζουν στο ΝΑΤΟ, ότι βάσει
των προαναφερθέντων Συνθηκών και άρθρων η
Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε κυριαρχικό δικαιώμά της επί όλων των νησιών που
βρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από την ασιατική ακτή. Συνεπώς παραιτήθηκε και κάθε
κυριαρχικού της δικαιώματος και επί των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,7
μίλια από τις τουρκικές ακτές;
Ο γ. γ. του ΝΑΤΟ δεν γνωρίζει, ότι και
το Άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων
(10.12.1947) προβλέπει: «Η
Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου
τας κατωτέρω απαριθμουμένας, (ξανά!!!) ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην,
Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λειψών, Σύμην, Κω και
Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας»; Και, ότι βάσει του
ίδιου άρθρου η κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων,
περιήλθε από την Ιταλία στην Ελλάδα. Δηλαδή,
η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία, καταστάσα αυτή πλέον κυρίαρχος επί των Δωδεκανήσων.
Και τι θα κάνει τελικά, σήμερα, τώρα!
το ΝΑΤΟ, όταν η Τουρκία θα προβάλει ξανά το παράνομο, αυθαίρετο και επιθετικό
100% των διεκδικήσεών της; Θα «νίπτει τας χείρας του» ως Πόντιος Πιλάτος,
κρατώντας ίσες!!! αποστάσεις 50-50; Και, θα της αναγνωρίσει, όπως κάθε φορά, το
50% αυτών των διεκδικήσεων;
Βάσει ποίου Διεθνούς Δικαίου ή Συνθήκης
σήμερα το ΝΑΤΟ θεωρεί και επιβάλλει… σαν νόμιμο αυτό που δέχτηκαν Έλληνες
επίορκοι πολιτικοί και υπόλογοι σε ένα μη ακόμη δικασμένο έγκλημα κατά της ίδιας
της χώρας τους; Δηλαδή, στο να απαγορεύεται
ακόμη η ανάρτηση ελληνικής σημαίας στα Ίμια και ταυτόχρονα να
αναγνωρίζονται στην πράξη οι
δήθεν «γκρίζες ζώνες» σε ολόκληρο το Αιγαίο, τις οποίες επινόησε η Τουρκία;
Προφανώς, είναι καιρός η
Βορειοατλαντική «Συμμαχία» να σεβαστεί, να εφαρμόσει, και να επιβάλει, στα μέλη
της τις διεθνείς Συνθήκες, χωρίς τις οποίες ο πλανήτης μετατρέπεται σε ζούγκλα.
Γιατί, ο απελπισμένος και μονίμως αδικημένος, όπως η Ελλάδα, κάποια στιγμή
μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνος, ή να αναζητήσει αλλού συμμάχους και
προστάτες και έτσι να ανάψει το φυτίλι μιας παγκόσμιας έκρηξης. Γιατί αυτή τη
στιγμή οι δυνάμεις της (νέας) Ευρασίας έχουν αναπτυχθεί και αυτές στο
Αιγαίο. Το 2016 δεν είναι ίδιο με το 1974…
Η
Ελλάδα ζητά την διεθνώς κατοχυρωμένη νομιμότητα, και τίποτε! άλλο. Κι αυτό σημαίνει σεβασμό στις Συνθήκες, Λοζάννης
1923, Παρισίων 1947 και των περιλαμβανομένων προσαρτημένων, Λονδίνου
1913 και 1914, Αθηνών, 1913 και 1914, όπως ήδη προαναφέρθηκαν. Βάσει
αυτών η χώρα μας διαθέτει τους διεθνής
τίτλους, ασκεί νομίμως την κυριαρχία και τα δικαιώματά της επί
όλων των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου, όπως ακριβώς περιγράφονται. Και αυτά δεν τα αμφισβητεί κανένα άλλο
κράτος, πλην της Τουρκίας, με τις αβάσιμες και όψιμες αμφισβητήσεις της.
